یک فعال محیط زیست و حقوق حیوانات گفت: تبعات بی تفاوتی به مرگ پرندگان و ماهیان زاینده‌رود که به دفعات به دلیل خشکاندن این رودخانه شاهد آن هستیم بی شک دامنگیر مردم می‌شود.

به گزارش پایگاه خبری فرهنگی توان‌نگار، سپهر سلیمی گفت: خشکاندن رودخانه زاینده رود در دهه اخیر به کرات سبب کشته شدن میلیون‌ها جانور و زیستمند بزرگ و کوچک شده و این روند همچنان ادامه دارد و این روز‌ها با مرگ ماهیان و پرندگان مهاجر پر رنگ‌تر شده است.
انواع موجودات و حیوانات زاینده رود و تالاب بین المللی گاوخونی قرن‌ها در این منطقه زندگی کرده و حق حیات داشته اند، اما رفتار نامناسب و خودخواهانه انسان‌ها در ادوار مختلف، مرگ و نابودی آنان را رقم زد.
او می‌گوید: درباره زاینده رود بار‌ها سخن گفته شده است و همه از مسئولان و متولیان تا بسیاری از مردم می‌دانند که مشکل کجاست و راه حل‌ها را می‌دانند، اما عملگرایی در آن وجود ندارد.
زاینده رود و بطور کلی طبیعت در زمان احساس خطر به انسان‌ها و جوامع و تمدن‌ها هشدار می‌دهد و این هشدار با هشدار‌های کوچک آغاز می‌شود و جوامعی که این هشدار‌ها را جدی نگرفته اند بلا‌های بزرگ بر سرشان آمده است.
به گفته این فعال زیست محیطی بی خانمانی و نابودی پرندگان و سایر موجودات بویژه آبزیان در ایامی که باز هم شاهد خشکاندن زاینده رود هستیم و با بی تفاوتی از کنار آن می‌گذریم هشداری است که دامن سایر زیستمندان از جمله انسان‌ها را نیز خواهد گرفت.
زمانی که در یک پهنه طبیعی بحرانی رخ می‌دهد در ابتدا موجودات کوچک‌تر و ضعیف‌تر آسیب می‌بینند و به ترتیب این فرایند به موجودات بزرگتر سرایت می‌کند؛ بنابراین بی تفاوتی به مرگ موجودات از جمله ماهیان یا پرندگان، دیر یا زود و به حتم و یقین یقه سایر زیستمندان، مردم و مسببان آن را خواهد گرفت.
سلیمی گفت: نجات سایر موجودات از مرگ و نجات تالاب گاوخونی و زاینده رود، سرمایه گذاری برای خود است به این معنی که حتی اگر ما حامی حیوانات و محیط زیست نیستیم و آینده آن‌ها برایمان مهم نیست، دست کم باید برای رهایی خود از نابودی به حق حیات سایر زیستمندان و محیط زیست احترام بگذاریم.
هیچ چیزی مهم‌تر از زیست بوم (اکوسیستم) زاینده رود و طبیعت و تمدن این دیار نیست و نباید آن را به سایر بخش‌های ناپایدار مانند صنایع بفروشیم.
به گفته این فعال محیط زیست و حقوق حیوانات، تامین ۱۷۶ میلیون متر مکعب حقابه جاری سازی زاینده رود و احیای بخشی از تالاب بین المللی گاوخونی که این روز‌ها نظاره گر خشکی بخش اعظم آن هستیم کار چندان سختی نیست اگر بپذیریم که این امر به سود ما خواهد بود و یک موضوع صرف محیط زیستی نیست.
خروجی سد زاینده‌رود ۱۲ بهمن امسال با هدف جاری سازی آب در بستر این رودخانه در حوزه شهر اصفهان و سپس شرق استان به‌منظور کشت غله در بخشی از اراضی کشاورزی بصورت پلکانی افزایش و ساعت ۱۰ صبح ۲۴ بهمن کاهش یافت در نتیجه بخش قابل توجهی از بستر زاینده رود از جمله در کلانشهر و شرق این استان دوباره خشک شد.
زاینده‌رود که به طول افزون بر ۴۵۰ کیلومتر بزرگترین رودخانه منطقه مرکزی ایران به شمار می‌رود، در سال‌های گذشته به کرات خشکانده شده است.
منبع:ایرنا