مهدی محبی|این روزها هوای بسیاری از شهرهای کشور به ویژه در کلانشهرها به شدت آلوده است به نحوی که تا کنون دولت مجبور شده است چند روزی مدارس و حتی ادارات را جهت کاهش آلودگی تعطیل نماید.

کلانشهر اصفهان در مرکز کشور و در محاصره صنایع الاینده بزرگی همچون ذوب آهن، فولاد مبارکه، پالایشگاه، پتروشیمی، نیروگاه های تولید برق و صدها شرکت کوچک و بزرگ صنعتی قرار دارد و رهارود این صنایع علاوه تنها برای شهروندان اصفهانی و ساکنان شهرهای همجوار مانند نجف آباد، شاهین شهر، دولت آباد، خمینی شهر، زرین شهر، مبارکه، فلاورجان، درچه، فولادشهر و روستاهای این مناطق تنها آلودگی است و آلودگی.

دیروز صبح که برای تزریق یک سرم به درمانگاه بیمارستان شهید غرضی واقع در خیابان کاوه رفته بودم، تعداد زیادی از شهروندان در نوبت معاینه بودند و اکثرا هم از آلودگی هوا و تشدید بیماری های قلبی و تنفسی خود گلایه مند بودند. توجه من و سایر حاضران به خانم میانسالی که روی ویلچری نشسته بود و سرفه های ممتد و بی وقفه امانش را بریده بود جلب شد، خانم جوانی سریع یک لیوان یک بار مصرف را از آبسرد کن محل انتظار آب کرد و به او داد، با تکان دادن سر از او تشکر کرد و جرعه ای از آن را به سختی نوشید اما مگر سرفه هایش تمامی داشت. یکی دیگر از خانم هایی که به نظر می رسید نوبت معاینه اش رسیده به نزد او آمد و گفت: شما وضعت خراب است، نوبت من بعد از بیماری است که داخل اتاق پزشک رفت، بهتر است به جای من شما زود معاینه شوید. خانم معلول در میان سرفه هایش از او تشکر کرد و همان خانم ولچرش را هل داد و به پشت در اتاق پزشک رساند و منتظر برای خارج شدن بیمار داخل اتاق ماند. سرفه ها همچمنان ادامه داشت و با دستی که گاه ماسک را برای وارد کردن همان هوای آلوده به ریه هایش از جلوی دهانش کنار می زد بریده بریده گفت: چند روز است این آلودگی هوا امانم را بریده و نفسم را بند آورده است، بچه هایم می گویند این آلودگی ها از مازوت سوزی است. تا آلودگی نکشدمان دست بر نمی دارند. این را گفت و باز هم سرفه سرفه و سرفه…