توان نگار_ بهمن توکلی فرد| نخستین همایش ملی «شیوه ها و راهکارهای ترویج قرآن کریم در فرهنگ عمومی» با پیام آیت الله العظمی مظاهری زعیم حوزه علمیه اصفهان به کار خود پایان داد.

آیت الله العظمی مظاهری در این پیام با بیان این که بی شک اگر ما در جامعه اسلامی به دنبال گسترش و تعمیق التزام نظری و عملی به قرآن کریم به عنوان کتاب مقدس و وحی الهی هستیم و به عبارت دیگر به دنبال حضور فرهنگی قرآن در همه ساحت‌های زندگی مسلمانان و پیروان قرآن خصوصاً در ساحت ذهن و ضمیر آنان هستیم و این مهم را به منزله یک هدف بنیانی در جامعه اسلامی تلقی می‌ کنیم گفتند: طبعاً باید به شکل کاملاً فعالانه از تمامی ظرفیت‌های ممکن در این زمینه اعم از ظرفیت‌های علمی، فرهنگی، هنری، اجتماعی، تبلیغی و سایر ظرفیت‌ها به بهترین نحو بهره ‌برداری نماییم.

ایشان افزودند: آموزش قرآن و ترویج تعالیم آن و تبیین حقانیت آن را از زیربنایی ‌ترین نهاد اجتماع یعنی خانواده و از پائین ‌ترین سطوح آموزشی و تربیتی آغاز نموده و همه ابزارهای مفید در این راستا از رسانه‌ها و مطبوعات و فضای مجازی و سینما و دیگر فعالیت‌های هنری گرفته تا کتاب و تحقیق و پژوهش تا مدارس و آموزشگاه‌ها و حوزه‌های علمیه و دانشگاه‌ها همه و همه را به شکل اثرگذار و جذاب به کار گرفته و به این ترتیب قرآن و مفاد پیام‌های حیات ‌بخش آن را همچون زلال همیشه جاری در تمام ابعاد جامعه منتشر سازیم.

زعیم حوزه علمیه اصفهان گفتند: این‌ها همه اگرچه اقداماتی لازم و ضروری است ولی سخن من در اینجا چیز دیگری است و آن اشاره‌ای گذرا به مهم ‌ترین شاخص‌هایی است که به عنوان یک نماد روشن، نشان می‌دهد که قرآن در زندگی ما به چه میزان حاضر و جاری است و بنابراین ضعف یا فقدان این شاخص‌ها بدان معناست که قرآن در متن زندگی و جامعه ما یا حضور ندارد و یا از حضوری ضعیف برخوردار است؛ به عبارت دیگر، این شاخصه‌ها به منزله نوعی ترویج عملی قرآن است که اگر وجود نداشته باشد، همۀ آن فعالیت‌های علمی و نظری و تبلیغی هم، اثر و تأثیر لازم را نخواهند بخشید.

آیت الله العظمی مظاهری در ادامه به این شاخصه های مهم پرداختند و افزودند: اگر در جامعه‌ای علم و دانش از جایگاه برجسته و ممتاز در فرهنگ عمومی و در تمامی شئون اجتماع و حکومت برخوردار نباشد و به معنای حقیقی کلمه محترم و مورد اعتناء واقع نشود مثل آن که عالمان و دانشمندان در آن جامعه بسطِ ید علمی و نظری لازم را نداشته باشند و یا نظامات تصمیم گری در آن جامعه به طور جدی مبتنی بر نظامات علمی و دانش ‌محور نباشد، طبعاً در چنین جامعه‌ای، قرآن به درستی ترویج نیافته است، زیرا قرآن کریم اولاً جایگاه ویژه‌ای را برای عالمان مقرّر می‌نماید و ثانیاً همواره بر فاصله‌گذاری آشکار بین عالمان و غیر عالمان تأکید می‌ورزد.

ایشان گفتند: اگر در جامعه‌ای اخلاق و رفتار عمومی از ارتقاء و تعالی برخوردار نباشد و خدای ناکرده آمار آسیب‌های اجتماعی نظیر فحشاء و سرقت و اعتیاد و طلاق و نزاع و خشونت و کلاهبرداری و کم ‌فروشی و نزول ‌خواری و بی ‌ادبی و نظایر آن در این جامعه رو به گسترش باشد در چنین جامعه‌ای قرآن مهجور است و به درستی ترویج نیافته است، زیرا قرآن کریم، سوء و فحشاء را از جانب شیطان می‌داند.

زعیم حوزه علمیه اصفهان افزودند: جامعه‌ای که در آن عدالت و قسط به عنوان یک اصل بنیانی در همه ابعاد و اجزاء و شریان‌های حکومت و فرهنگ عمومی جریان نداشته باشد و یا این اصل، تضعیف و تحقیر شده باشد، جامعه‌ای نیست که قرآن کریم در متن آن جامعه حضور و ترویج یافته باشد چرا که قرآن کریم هم فلسفه ارسال رسل و بعثت انبیاء الهی را «قیام جامعه و مردمان به قسط و عدل» معرفی می‌فرماید و هم به طور مکرر، مردمان را به قسط و عدل امر می ‌نماید و آیات فراوان دیگر.

آیت الله العظمی مظاهری گفتند: جامعه‌ای که در آن شاخص‌های کلان اقتصادی و توسعۀ پایدار کشور، منفی و رو به افول بوده و فقر و ناداری و استضعاف، گسترش داشته باشد، به یقین جامعه آرمانی قرآن به شمار نیامده و قرآن در آن جامعه، ترویج نیافته است، زیرا قرآن کریم علاوه بر آنکه فقر را دالان و مسیر شیطان برای واداشتن به فحشاء می‌داند، جامعه‌ای را به عنوان جامعه امن و آرام، توصیف می ‌فرماید که در آن زندگی مردم آبادان و معمور است.

ایشان افزودند: جامعه ‌ای که در همه اجزاء و ابعاد حاکمیت و سیاست و فرهنگ عمومی آن «اعتدال و میانه روی» که نماد و نمود عقلانیت و خرد ورزیست، حاکم نشده باشد و گرفتار بلای دوگانه افراط و تفریط باشد، جامعه آرمانی قرآن و امّتی که قرآن کریم در میان آنان ترویج یافته باشد نیست.

زعیم حوزه علمیه اصفهان گفتند: این پنج شاخصه اگر چه همه معیارهای جامعۀ مطلوب قرآن کریم که تعالیم انسان ‌ساز و جامعه ‌ساز آن کتاب مقدس در آن جامعه ترویج یافته باشد نیست ولی بی‌شک از زمره شاخصه‌های اصلی و معیارهای اولیه و بنیانی است؛ بنابراین اگر ما به دنبال راهکارها و شیوه‌های ترویج قرآن کریم در جامعه هستیم باید بدانیم که بهترین راه در این زمینه، روش عملی است به این معنا که اگر با لطف خداوند و صداقت و جدیت همگان، جامعه‌ای ساخته شود که در آن علم و عالمان از جایگاه معتبر و برجسته خود برخوردار بوده و اخلاق و رفتار مردمان، نیکو و خالی از آسیب‌ها و ناهنجاری‌ها باشد و عدل و قسط بر شئون حاکمیّتی و فرهنگ عمومی آن حاکم باشد و زندگی عموم مردم، زیستِ آبرومندانه منهای فقر باشد و اعتدال و میانه‌روی و خردورزی در میان امت و ملت و دولت و حکومت، رایج و مرسوم باشد در این صورت به بهترین وجه قرآن کریم را ترویج و تبلیغ کرده‌ایم و اسوه‌ای عملی را در مقابل دید سایر جوامع قرار داده‌ایم.

در این همایش حجت الاسلام ناصر رفیعی هم پیرامون مهجور بودن قرآن کریم مطالبی بیان نمود و اظهار داشت: قرآن کریم شفا ورحمت است برای عالمیان، شفای قرآن بیماری های درونی انسان را از جمله حسد، ضلالت و گمراهی و …. شفا می دهد و با توجه به اینکه از قرآن در زندگی دور شدیم لذا اولین منبع برای شناخت قرآن کریم خود قرآن است و برای شناخت بیشتر آن باید قرآن در زندگی مان کاربردی شود.

رئیس نخستین همایش ملی «شیوه‌ها و راهکارهای ترویج قرآن کریم در فرهنگ عمومی» نیز در حاشیه این همایش که در سالن اجتماعات موسسه اهل البیت علیهم السلام برگزار شد گفت: فراخوان این همایش ملی پارسال اعلام شد و حدود ۶۰ مقاله از سراسر کشور به دبیرخانه واصل گردید که پس از داوری، ۳۲ مقاله پذیرفته شد که در دو جلد کتاب به چاپ رسید.

حجت الاسلام احمد زادهوش افزود: ۸ مقاله نیز به صورت سخنرانی در این همایش ارائه شد.