انتخابات ریاست جمهوری و شورای اسلامی شهر ۱۴۰۰ نزدیک است. این نزدیکی موجب شده تا اصطکاک مسئولین و مردم بیشتر از پیش شود. نرده‌های آهنین از میان برداشته شده و همه در کنار یکدیگر قرار گرفته و دغدغه مند شده‌اند. توجه به اقلیت‌های مختلف به چشم می‌خورد چرا که ثابت شده در هر کجای جهان خاکی که باشی اگر بتوانی در زمان لازم اقلیت‌های مختلف را تحت پوشش قرار دهی، اسب تیز پای پیروزی را زین کرده‌ای.
معلولین از جمله بزرگترین اقلیت هر جامعه هستند که در حدود ۱۰ الی ۱۵ درصد از جمعیت را شامل می‌شوند. حال اگر این جمعیت را ضربدر عدد تقریبی چهار کنیم که نشانی از اعضای خانواده و نزدیکان هر معلول به حساب می‌آید رقمی چشم نواز به ما رخ می‌نماید. نکته نقضی که در این میان طنازی می‌کند آن است که اگر افراد دارای معلولیت به شما تأکید کنند که فلانی را به خاطر بسپار اهمیتی دوچندان بر سایر افراد جامعه خواهد داشت. این تأکید به آن سبب است که حرف اقلیت‌های یاد شده در تصمیم گیری‌های مهم، مردم را از تعارض، رها می کند.
به هر سوی چه در روزهای پشت سر گذاشته شده و چه در روزهای پیش روی، تبلیغات متعدد از سوی کاندیداها که معلولین را مد‌نظر قرار داده‌اند منتشر خواهد شد. این امر در حوزه انتخابات شورای شهر جهشی دوچندان خواهد داشت.
اما سؤال این است اگر به وعده‌های انتخاباتی نامزدهای شورای شهر برخوردیم بهترین واکنش در قبال آن کدام است؟ مسئولین تشکل‌های مردم نهاد که معمولا در این برهه زمانی بیشترین مراجعات را دریافت می‌کنند از چه زوایایی به این موضوع خواهند نگریست؟ در واقع چگونه می‌توان ثواب را از خراب تشخیص دهیم ما مطمئنیم که همه تبلیغات و گفته‌ها جنبه دروغین ندارد و بسیاری از آن با واقعیت جامعه تطابق دارد. اما باید راهی یافت و یا قایقی ساخت تا از این رود گل آلود به سلامت عبور کرد و اسیر گرداب نشد.
اولین راهبرد؛ ایجاد یک پرسش است. کارنامه شما چیست؟ بر همگان نمایان است که اگر نامزدی ادعایی دارد باید کارنامه‌ای به عنوان مستند بر آن پیوست کند. همانگونه که اگر فردی مدعی شود توان اداره یک بانک را دارد باید از او پرسید تا کنون در کدام بستر مالی و اقتصادی آموزش دیده یا چه سوابق اجرایی در این خصوص دارد ؟ فردی که ادعای حمایت از معلولین را یدک می‌کشد باید سوابق عملکرد خود را به ما بنمایاند.
دومین پرسش این است که آیا فرد مورد نظر در حوزه مدیریت شهری، دانش و توانمندی لازم را دارد؟ بدیهی است که آدم خوب بودن هرچند لازم است لیکن کافی نیست. اگر من برنامه یا سابقه مثبتی در حزوه معلولین دارم می بایست در حوزه کلان و مدیریت شهری نیز آگاهی و توان کافی را داشته باشم چرا که نماینده شورای شهر تنها به یک حوزه نمی پردازد و تمامی اقشار شهر و روستا خواهان بهره مندی از توانمندی او می باشند.
در گامی دیگر شاخک‌های‌مان تیز و این پرسش به زبان جاری می‌شود که آیا عمل شما کاندیدای محترم تنها به واسطه درآمد زایی و داشته‌های مالی در حوزه معلولین بوده یا بیشتر جنبه مردم نهاد داشته است؟ طرح این پرسش نه از آن بابت است که جامعه معلولین انتظار داشته باشند فعالیت در شاخه های مرتبط با آنان رایگان باشد.
در نهایت به این جمع بندی می رسیم که اگر انتخابی صحیح داشته باشیم برنده واقعی ما معلولین هستیم و اگر ماهی گیران که به عمد آب را گل آلود می‌کنند به خواسته خود رسند فردای ما اسفناک‌تر از گذشته است.

یادداشت از: محمد جواد خادمی